விமான விபத்தும் அதன் பாதிப்பும்

பதிவர் சந்திப்பு இரண்டாம் பாகத்தை வெள்ளி இரவு எழுதி முடித்து விட்டு சனி காலை பதிவிட எண்ணிக்கொண்டு தூங்கி விட்டேன்.

வழக்கமாக அலாரம் வைத்துதான் படுப்பேன். காலையில் டிவி சத்தம் கேட்டு அதற்குள் மணியாகிவிட்டதா என்று விழித்து மணி பார்த்தேன் மணி எட்டு. (எட்டரைக்குத்தான் எழும்புவது வழக்கம்) ரூமிலிருக்கும் கன்னட நண்பர் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். நானும் பார்க்கும் போதே புரிந்து போனது ஏதோ அசம்பாவிதம் நடந்திருக்கிறது என்று.

160 பயணிகள் 6 விமான ஊழியர்களுடன் துபாயிலிருந்து மங்களூர் வந்த ஏர் இந்தியா விமானம் விபத்தில் சிக்கியதில் 159 பேர் பலி.

என்ற இடி விழும் செய்தியை சொன்ன போது மனசு துடித்துப்போனது.

வீட்டை விட்டு பிரிந்து சில மாதங்கள் வெளியூரில் வேலை பார்த்து ஊர் திரும்பும் போது எத்தனை ஆர்வமாயிருக்கும். அதுவே ஒரு சில வருடங்கள் கழித்து திரும்புவது எப்படியிருக்கும் என்பதை சொல்லித்தெரிய வேண்டியதில்லை.

விமானத்திலிருந்து ஊரை ஆவலுடன் பார்த்துக்கொண்டே இன்னும் சில நொடிகளில் விமானம் தரையைத்தொடப்போகிறது. அடுத்த ஐந்து நிமிடத்தில் தாய் மண்ணில் கால் வைக்கப்போகிறோம் என்று தானே அனைவரும் நினைத்திருப்பர். கரிக்கட்டையாகப்போகிறோம் என்பதை அறியாமல்.

இந்த விபத்தில் இறந்தவர்களில் ஒருவர் தன் தாயின் இறுதிச்சடங்குக்காக ஊர் திரும்பியவர். மற்றொருவர் அடுத்த மாதம் முதல் வாரம் நடக்கவிருக்கும் தனது திருமணத்துக்காக நாடு திரும்பியவர். இவர்களைப்போல ஒவ்வொருவருக்கும் நாடு திரும்புவதற்கு ஏதாவது காரணம் இருந்திருக்கும்.

ஏதாவது விபத்தில் ஒருவர் இறக்கும் போது இறப்பது அவர் மட்டுமல்ல அவர் கன‌வுகளும், அவரை சுற்றியிருப்பவர்களின் வாழ்க்கையும்தான். இந்த நூற்றி ஐம்பத்து ஒன்பது பேரும் சில‌ நிமிடங்கள் மரணத்தின் வலியை அனுபவித்து விட்டு போய் விட்டார்கள். அவர்களது குடும்பங்கள் இனி அந்த வலியை ஒவ்வொரு நாளும் வாழ்க்கை முழுவதும் அனுபவிக்கப்போவதை நினைத்தால் துக்கம் தொண்டையை அடைத்துக்கொள்கிறது. இறைவன் அவர்களுக்கு மன நிம்மதியை விரைவில் மீட்டுக்கொடுப்பானாக.

வாழ்வில் ரிஸ்க் எடுப்பதே நன்றாக வாழத்தான். ஆனால் பிறரின் வாழ்க்கையை வைத்து ரிஸ்க் எடுப்பதன் அத்தியாவசியம் என்ன? ஆயிரம் காரணங்கள் சொன்னாலும் குறுகிய ஓடுதளத்தை கொண்ட விமான நிலையத்தை ரிஸ்க் எடுத்து சர்வதேச விமான நிலையமாக மாற்ற‌ வேண்டிய அவசியம் என்ன?

நல்ல விஸ்தாரணமான இடவசதி, தரமான ஓடுதளம் கொண்ட எத்தனையோ விமான நிலையங்கள் இருக்கும் போது. குறுகிய ஓடுதளத்தில் மிகச்சரியாக துல்லியமாக விமானத்தை இறக்காவிட்டால் பெரும் விபத்து ஏற்படும் என்று விமானிகளுக்கு நெருக்கடி கொடுக்கும் அளவுக்கு என்ன அவசியம் வந்தது?

இன்னும் சில செய்திகளில் போயிங் 737 ரக விமானங்களின் விபத்து விகிதம் மற்ற‌ விமான மாடல்களை விட அதிகம் என்று சொல்லும் போது. மற்ற‌ நாடுகளை போல் தரம் வாய்ந்த ஏர்பஸ் விமானங்களை வாங்க என்ன தயக்கம்? பணம்தான் பிரச்சனையென்றால் யாரும் நம்ப மாட்டார்கள். ஏனெனில் எனக்கு தெரிந்து மற்ற‌ விமான சேவைகளை விட ஏர் இந்தியாவில் ஊர் திரும்ப 200 ரியால் அதிகம். டிக்கட்டுகளும் விரைவில் விற்று விடுகிற‌து.

ஆள்பவர்களே நீங்கள் எதில் வேண்டுமென்றாலும் ஊழல் செய்யுங்கள். எங்களுக்கு அது பழகிப்போய் விட்டது. ஆனால் மக்களின் உயிர் விசயத்தில் மட்டும் அலட்சியமாக இருந்து விடாதீர்கள். அது தரை வழிப்போக்குவரத்தாக இருந்தாலும், வான் வழிப் போக்குவரத்தாக, மருந்தாக இருந்தாலும் சரி. நடந்த பின் யார் மேல் குற்றம் சொல்லலாம் என்பதை விட்டு விட்டு. இனி இது போல் நடக்காமல் இருக்க தேவையான பாதுகாப்பு ஏற்பாடுகளை எந்த சமரசமும் இல்லாமல் உறுதியுடன் எடுப்பதே உங்களை பதவியில் வைத்த எங்களுக்கு நீங்கள் செய்யும் கைமாறாகும்.

இலவசங்களுக்கும் , சலுகைகளுக்கும் நீங்கள் செலவழிக்கும் பணத்தில் ஒரு பகுதியை போக்குவரத்து பாதுகாப்புக்கும் செலவழித்து, சர்வதேச தரம் என்று பேச்சிலும், போர்டிலும் தொங்காமல் நவீன தொழில்நுட்ப சாதனங்களை பயன்படுத்தி உண்மையான சர்வதேச தரத்துக்கு உயர்த்துமாறு உங்களை கெஞ்சி கேட்டுக்கொள்கிறோம்.

நேற்று இரவு அந்த கன்னட நண்பர் சொன்னார். எனது ரூமில் ஏசி மாட்டியவரின் தங்கையும் மச்சானும் ஒரு குழந்தையுடன் துபாயில்தான் இருக்கிறார்கள். நேற்றைய விபத்தில் தங்கையும் குழந்தையும் சிக்கிக்கொண்டார்கள் என்று. : (

,